DenA Blog

12/17/2024

Mantelzorger, wie ik?

Daar ging ik weer met moeders naar het oogziekenhuis in Rotterdam. Sinds kort is zij daar patiënt en als je 94 jaar bent een behoorlijke onderneming. Gelukkig ben ik in de mogelijkheid om met haar mee te gaan, het is vertrouwd, ik ben haar oren en haar ogen momenteel.

Na het bezoek wat enige tijd in beslag nam drinken wij een bakkie en rijden we weer naar huis. Eerst doe ik nog even haar boodschappen zodat zij tot het weekend voldoende in huis heeft. Want in het weekend komt zij altijd bij ons logeren. Sinds het overlijden van mijn vader, nu bijna 15 jaar geleden, is dat een nieuwe traditie. Gelukkig vinden mijn kinderen en man dit ook oké, in het weekend is oma onderdeel van de dagen.  Ik neem nog samen de post door om te zien of alle belangrijke zaken die aandacht behoeven ook geregeld zijn. Wat kan wachten en wat niet. Mijn moeder heeft het overzicht niet meer en het is een geruststelling dat mijn zus en ik dit in de gaten houden.

Ik ben er dus ook 1, een mantelzorger. Ik ontdekte dat eigenlijk laatst pas. Ik vond het vanzelfsprekend en normaal als dochter om dit allemaal te doen. En wat mij betreft is dat het ook.

Het woord mantelzorg is bedacht door een professor die hiermee wilde zeggen dat mensen ‘onder de mantel der liefde’ voor elkaar zorgen. Mantelzorg is warm, net als een mantel. Het omhult je, dat extra laagje waar je zo’n behoefte aan kunt hebben.

Een mantelzorger heeft niet per se geleerd om voor iemand anders te zorgen, hij/zij helpt vooral uit liefde. En daar is helemaal niks mis mee natuurlijk, ware het niet dat mantelzorgers behoorlijk overbelast kunnen raken van deze liefdevolle zorg.

Met mijn achtergrond in de verpleging is het voor mij relatief makkelijk om zorgtaken uit te voeren bij mijn moeder. Oog druppelen, steunkous aantrekken of medicatie geven, kom maar op. Ik vraag mij wel af hoe andere mantelzorgers, zonder zorgachtergrond, dit allemaal moeten weten en kunnen.

Zouden wij iets kunnen betekenen voor deze groep informele zorgverleners? Met deze vraag ging ik naar mijn collega Monique. Nu wij eenmaal een eigen bedrijf zijn gestart kunnen wij in ons aanbod deze groep ondersteunen en hun zorgtaak makkelijker maken door kennis en oefening te bieden. Want zeg nou zelf, als je zorgtaken verricht wil je wel dat je ze op de juiste manier doet toch? Door het met elkaar te oefenen krijg je meer zelfvertrouwen in de zorg voor jouw naaste. Naast meer zelfvertrouwen willen we ook de mantelzorger zelf gezond houden. Hiermee bedoel ik dat deze geen rugklachten ontwikkelt door verkeerd tillen, of pijn in zijn polsen krijgt door steunkousen daadwerkelijk aan te trekken met te veel kracht. Het kan namelijk ook anders!

Als we in die zin niet voldoende voor onze mantelzorgers zorgen, krijgen we er nog meer patiënten bij.

Ik citeer graag een uitspraak van een ex-mantelzorger “mensen weten het vaak niet maar er zijn vier soorten mensen: degene die mantelzorger zijn geweest, zij die nu mantelzorger zijn, zij die mantelzorger zullen worden en zij die een mantelzorger nodig hebben.” (Bron Mantelzorgelijk)

Best een bewustzijnsmomentje voor het geval men denkt daar niet mee te maken te krijgen!

Gelukkig zijn er al diverse initiatieven om mantelzorgers te ondersteunen. Ik denk hierbij aan mantelzorgcafe’s, mantelzorgmakelaars, Mantelzorglijn,
e-learnings voor mantelzorgers, mantelzorgmaatjes, thema-momenten, respijtzorg en de Dag van de Mantelzorg. En er komen steeds meer initiatieven en ze zijn allemaal heel erg nodig.

Hoe kunnen we elkaar aan blijven vullen? Hoe maken we de mantelzorgers bestand tegen hun zorgtaak. Hoe bewaken wij de kwaliteit van zorg die gegeven wordt en is vanuit de mantel der liefde hier voldoende in?

Ik hoop mijn steentje bij te kunnen dragen. Ik ga er mijn best voor doen. Of misschien deze keer nét iets meer dan mijn best.

Yvonne