DenA Blog

11/20/2024

Samenwerken maakt het verschil

Ik volg al behoorlijk lang de berichten in de zorg over tekorten, studenten die uitvallen en zorgverleners die van het bed af gaan, zoals we dat noemen. Ik ga dan ook al een poosje mee in de zorg. En altijd heb ik mijn steentje bijgedragen, op mijn manier, zowel aan bed als op de academie.

Recent ben ik gestart met DenA- zorgtalent en als frisse nieuwe ondernemer heb ik besloten om met een hernieuwde blik naar deze problematiek te kijken. Want het gaat er al best wel lang over en de problemen zijn er nog steeds en lijken alleen maar groter te worden. Of worden ze groter omdat we er zoveel over praten. Ik heb eens van een lieve vrouw geleerd dat alles wat je aandacht geeft, groeit!

Dat gezegd hebbende wil ik mij graag richten op de dingen die ik wil laten groeien. En dat is onder andere het bewustzijn op kwalitatief goede zorg leveren. Want hoe druk je ook bent, hoeveel taken je ook nog op je lijstje hebt staan, de taak die je op een bepaald moment doet kun je nog steeds met zorg en aandacht uitvoeren.

Investeer even wat tijd in een gesprek met je bewoner of patiënt als je merkt dat hij/zij daar zo’n behoefte aan heeft. Op die manier voelt iemand zich gezien en gehoord en hoeft bewoner/patiënt niet bij alle zorgverleners het weer opnieuw te “ proberen ”.

Materialen niet aanwezig of bijna op, bestel ze ook al heb jij ze niet direct nodig. Je collega is je dankbaar en het scheelt uiteindelijk tijd als je niet achter je materiaal aan hoeft op het moment dat je het wel direct nodig hebt.

Tref je een student of collega die jou benadert met een hulpvraag, geef even jouw aandacht ook al lijkt het voor jou onbelangrijk en voel je dat je daar eigenlijk geen tijd voor hebt. De persoon in kwestie kan weer verder en dat is waar het op dat moment vaak om gaat.

Het zijn de kleine dingen die het doen en als we ze allemaal doen wordt een druppel ineens een plasje. Het klinkt zo natuurlijk en vanzelfsprekend en dat zou het wat mij betreft ook mogen zijn. De praktijk is nog niet altijd zo.

En bewust zet ik daar het woordje nog tussen. Want dat kleine 3 letterwoordje impliceert dat er hoop is, het kan komen, het is er nu niet maar in de nabije toekomst wel. Hoop doet immers leven. Het zit ´m in de kracht van woorden.

Heb je weleens goed naar jezelf geluisterd. Welke taal spreek jij tegen jezelf? Is het aardig, opbouwend, lief? En wat zeg je tegen de ander? Dezelfde toon? Laten we de kracht van woorden niet onderschatten. We weten allemaal nog wel een uitspraak van een juf of meester of buurman die je niet zo kon waarderen? Of die jou zo geraakt hebben dat je ze nog letterlijk weet te benoemen? En hoe lang is dat geleden, 10, 20 of 30 jaar?

Laten we lief zijn voor elkaar én voor onszelf. Het is gratis. Lieve woorden zeggen, probeer het gewoon eens uit. Ook de zorg heeft er zo’n behoefte aan. En laten we ons richten op de dingen die we willen laten groeien, wat willen we wél! En hoe gaan we dat voor elkaar krijgen?

Ik begin alvast: ik wil graag dat er voldoende zorgverleners zijn. Ik wil graag dat studenten en nieuwe zorgverleners zich gezien en gehoord voelen én voldoende kennis hebben om het mooie beroep van zorgverlener uit te kunnen voeren. Ik zoek gelijkgestemden. Samen kunnen we dat voor elkaar krijgen.

Want ja er zijn tekorten en ja er is een hoge werkdruk én hoe zat het ook weer met je aandacht richten op wat je wilt laten groeien?? Dus laten we het over het hoe hebben.

Hoe krijgen we meer handen aan het bed? Hoe zorgen we ervoor dat onze studenten goed voorbereid zijn? Hoe gaan we onze medewerkers behouden voor de zorg? Hoe zorgen we voor voldoende werkplezier?

En wat is onze rol daarin, die van jou én mij? Laten we hierin ook luisteren naar degene die dit het beste weten namelijk de mensen aan het bed.

Met DenA wil ik mij, samen met Monique, hier volop voor in gaan zetten. Laten zien dat we het mooiste beroep hebben mits je ook de juiste verwachtingen ervan hebt. De collegialiteit, creativiteit, de passie voor het vak en de humor in de zorg is uniek. Laten we elkaar versterken, met positieve woorden naar onszelf én naar de ander en ons richten op wat er nu nog niet is maar zeer binnenkort hopelijk wel.

Yvonne Appeldoorn